De breiende vroedvrouw

De breiende vroedvrouw, een symbool waarmee ik mijn opleiding vroedkunde indertijd startte.
Eigenlijk brei ik niet zo heel erg graag hoor, ik doe het enkel als het echt nodig is, omdat ik het resultaat zo graag wil.
Zo ben ik bezig aan deze trui voor mijn dochter. Zeg nu zelf, die is toch gewoon té mooi om niet te hebben? En om hem te hebben, tja, moet ge hem maken ook he.
Maar ik heb hem weer aan de kant gelegd, omdat hij groter uitvalt dan gepland, en hij voor volgend jaar wellicht toch niet uit de kast komt. Ik heb er dus nog even tijd voor.

Waar ik niet veel tijd meer voor heb, zijn de voorbereidingen voor de zindelijkheidstraining.
Mevrouw gaat af en toe wel op het potje, maar alles behalve consequent. Het plan was om vandaag "voor echt" te starten, maar de buikgriep dacht daar anders over, en het plan werd met een paar dagen opgeschoven.
Bon, de voorbereidingen dus. De komende dagen gaan de body's ingekort worden met een overlockzoom, en de kousenbroeken vermaakt worden tot kniekousen of beenwarmers.
Die laatste, daar mag ze ook wel een aantal degelijke, warme, echte wollen exemplaren van hebben.
En daarom, daarom moest ik dus weer aan het breien! Met vier priemen nog maar liefst! Want als ik iets doe, dan doe ik het goed! Ik kon natuurlijk ook een rechte lap breien en toenaaien, maar dan ziet ge die naad, en dat vind ik niet mooi.
Maar thuis komt dat er toch niet van, dan ben ik teveel afgeleid, door mijne laptop in de eerste plaats, mijn naaimachine in de tweede plaats, en allerlei dingen tussendoor.
Ik ging dus naar het brei-atelier bij tante Sis en breide... Twee rechts, twee averechts, twee rechts, twee averechts, ...
Om vier uur later met één halve beenwarmer thuis te komen. Naaien geeft toch sneller resultaat he? :p
Maar bon, het was heel gezellig hoor! En het breien vond ik best nog leuk :). Maar niet voor elke dag ;).

Hopelijk kan ik ze snel op model presenteren! Want dat ze mooi zullen worden, dat heb ik al lang gezien! ;)